Ruth Elmira

Als klein meisje was ik al stoer en avontuurlijk ingesteld.

Als mijn 6 jaar oudere zus iets spannend vond, stuurde ze mij voorop. Hoe klein ik ook was, ik kletste iedereen de kop van zijn of haar oren.

Door een instabiele thuissituatie raakte ik mijn stoerheid over de jaren steeds meer kwijt en verviel ik in please-gedrag en het perfecte meisje willen zijn om maar niemand te willen storen. Ik kwam er later als volwassene achter dat dit best grote gevolgen voor me heeft gehad.

Ik kan het me het moment niet meer precies herinneren, maar ik denk dat ik een jaar of 5 of 6 was toen ik me al besefte dat ik helemaal niets van deze wereld begreep en het beter was om mijn licht in te dimmen.

Deze wereld was zo hard, zo meedogenloos, ik begreep er helemaal niets van.

Ik groeide op en volgde verder redelijk het ‘normale’ pad.

Ik volgde de havo en vervolgens ging uit huis om een HBO studie te volgen. Na mijn studie belande ik in de sales wereld en toen ik eenmaal genoeg had gespaard ben ik alleen door Zuid-Afrika gaan reizen. Het was fantastisch, maar ook zwaar. In Zuid-Afrika kwamen er zoveel onverwerkte emoties los dat ik last kreeg van paniekaanvallen.

Bij thuiskomst viel ik in een diep zwart gat.

Ik had een burn-out, depressie en een angststoornis volgens de diagnoses van de GGZ.

Een heleboel therapie volgde.

De therapie hielp redelijk, alleen ik zag de problemen die ik had als iets wat zo snel mogelijk ‘opgelost’ moest worden en ik had nog geen idee wat mijn zielenpad voor wending zou nemen…..

Toen ik eenmaal weer een beetje ‘normaal’ functioneerde probeerde ik het weer in het ‘normale’ leven met een baantje, om vervolgens wéér tegen dezelfde valkuilen aan te lopen. Het lukte mij alleen om ‘normaal’ te functioneren met medicatie. Ik voelde me een zombie.

Ik wou dit niet. Dit moest écht anders.

Ik wou niet maar een beetje half-leven op zombiestand om maar mee te kunnen doen in deze snelle maatschappij.

Ondertussen kwam yoga op mijn pad. Ik moest er eerst nog maar niks van hebben, het ging me te langzaam en het was te zweverig. Maar als de medicatie en therapie mij niet hielp, zou ik zelf tóch wat andere dingen moeten proberen.

Het pad van mijn zelfheling begon.

Ik ben gestopt met alle medicatie en ik ben emoties gaan doorvoelen. Ik heb gaandeweg geleerd hoe ik mezelf door de meest zware stormen kan heen loodsen.

Yoga, meditatie, breathwork, spiegelwerk, innerlijk kindwerk, koude-training en shiatsu kwamen op mijn pad.

Ik greep alles aan om mezelf sterker te maken en mezelf beter te leren kennen.

Ik heb jaren besteed aan mijn zelfheling en doordat ik mezelf begon te helen werd mijn gevoeligheid door de jaren heen steeds intenser. Als gevolg hiervan begon ik mensen hun emoties op te pikken, fysieke klachten en ook steeds vaker ‘aanwezigheden’ waar te nemen die niet met het blote oog zichtbaar zijn.

Nadat mijn moeder eind 2020 overleed kwamen mijn gaves helemaal door en was ik klaar om weer volledig in mijn licht te gaan staan.

Mensen die een healing nodig hadden kwamen dan ook als ‘vanzelf’ op mijn pad.

And here we are.

Klaar om jou te helpen met mijn zielsmissie.

In april 2022 heb ik me ingeschreven bij de KVK en zet ik mijn zielsmissie op de wereld.

Ik hoop je snel te mogen ontmoeten, van hart tot hart.

Wil je nog meer over mij weten? Luister dan mijn podcast.
of bekijk mijn interview op Youtube.

Liefs,

Ruth